Το Τέρας και το Κουνούπι

Και ξαφνικά προβάλλει το Τέρας

Ώρα 06: 15 περίπου σήμερα στο ύψος της ταβέρνας Καλύβα στην παραλία Ιαλυσού, πιστός στα ιατρικά κελεύσματα περί περπατήματος  παρατηρώ τη θάλασσα και την πόλη της Ρόδου και ξαφνικά  κάτι εξαιρετικά ογκώδες παρουσιάζεται πάνω από το ΜόντεΣμιθ   (outer marker beacon του ILS ) σε κατολίσθηση και με κατεύθυνση προς το  αεροδρόμιο Διαγόρας της Ρόδου.

Το Αεροσκάφος με χρώμα σκούρο λαδί χωρίς εμφανή διακριτικά (εκτός κι αν ήσαν μαύρα και δεν μπόρεσα να τα διακρίνω ) με εντυπωσίασε για το πάρα πολύ χαμηλό επίπεδο θορύβου του σε σχέση με τον όγκο του.

Κατά την περιπατητική μου εκτίμηση ήταν συμμαχικό προερχόμενο από Κύπρο, Μέση Ανατολή ή παραπέρα.

Δυστυχώς μέχρι να βγάλω το κινητό από την τσέπη δεν πρόλαβα να το αποθανατίσω … ανφας …. πάνω στο Λόφο του Μόντε Σμιθ που έμοιαζε με θηρίο με τις ελαφρώς κεκλιμένες προς τα κάτω πτέρυγες του να σε πλησιάζει και πρόλαβα να πάρω μόνο δύο φωτογραφίες από το προφίλ του.

Συνεχίζοντας το πρωινό μου περπάτημα σκεπτόμουν ότι πριν από αρκετά χρόνια δεν υπήρχε στην Ρόδο ούτε ILS ούτε Radar προσέγγισης ,αλλά και στα ελικόπτερα ούτε gps είχαμε,ούτε AFCS ή SAS ή αυτόματους πιλότους είχαμε …μόνο τα χεράκια μας τα ποδαράκια μας το μυαλό μας και την καλή σχεδίαση που την κάναμε με τα …  και όχι με σύγχρονους ηλεκτρονικούς υπολογιστές….  και δόξα τω θεώ … πετούσαμε.

Ναι μια φορά και ένα καιρό  δεν υήρχαν  gps και τα computers ήταν χωρίς πληκτρολόγια και για του λόγου το αληθές :

 

Για να γίνονται οι υπολογισμοί….ποιός τα θυμάται ή ποιός τα χρησιμοποιεί τώρα ;Αλλά αυτό είναι άλλο αντικέιμενο,όπως άλλο αντικείμενο είναι και το αν πρέπει ακόμα να διδάσκονται ή όχι .

Και για Ευθείες και Γωνίες ….

Ήρθαν κι άλλες μνήμες από πτήσεις και γυρίζοντας σπίτι είπα να  γράψω μία που και για μένα είναι σημαντική …..

Πριν από δύο καλοκαίρια καθ οδόν προς την πατρίδα μου σταμάτησα στην Πάχη Μεγάρων με σκοπό να ανάψω ένα κερί στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, εκεί συνάντησα έναν παλιό μου γνώριμο αλλά και συμπατριώτη μου τον Χρήστο Μ. Διοικητή των apache .

Του ζήτησα  κατά την άποψή μου μια μεγάλη χάρη … να ψάξει αν υπάρχει το βιβλίο πτήσεων πριν από … κρατηθείτε … 30 χρόνια και του έδωσα μια συγκεκριμένη ημερομηνία την 10 Φεβ 1980.

Δεν πέρασαν 3 ώρες και με κάλεσε στο κινητό και μου είπε το βρήκα ,έχω βγάλει φωτοαντίγραφο και θα στο δώσω στη Σπάρτη όταν συναντηθούμε.

Για τους φίλους αεροπόρους που τυχόν διαβάσουν το παρόν άρθρο θα ήθελα να τους ενημερώσω αν θυμάμαι καλά γιατί έχουν περάσει τόσα χρόνια ότι μέχρι και το φθινόπωρο του 1979 δεν επιτρέποντο στην Ελλάδα οι IFR πτήσεις Ελικοπτέρων.

Μετά από πολύ αγώνα χειριστών του τότε 2^ου ΤΕΑΣ συγκροτήθηκε επιτροπή (ΥΠΑ+ΔΑΣ+ αντιπρ. χωρίς ψήφο από 2^ο ΤΕΑΣ) και ήρθη η απαγόρευση-επετράπη η IFR στα Ελικόπτερα με κρύα καρδιά τόσο από την ΥΠΑ όσο και από την ΔΑΣ.

….το Κουνούπι

Την 9^η Φεβ 1980 βρέθηκα με μια αποστολή μεταφοράς τραυματία από τη Νάξο στη Ρόδο ,μας έπιασε το απόγευμα ,η αποστολή μας είχε τελειώσει … δεν θέλαμε και πολύ … Ρόδος ήταν ,διανυκτερεύσαμε  και την άλλη μέρα βρισκόμαστε στο Α/Δ τότε ΠΑΡΑΔΕΙΣΙ … τώρα ΔΙΑΓΟΡΑΣ για να μας ελέγξει ο Τελώνης στην αναχώρησή μας ,διαδικασία που υπήρχε λόγω του μειωμένου δασμολογίου και για να καταθέσουμε σχέδιο πτήσεως επιστροφής.

Εκεί μου ήρθε ξαφνικά…. Βασίλη τι λες ….πάμε IFR  ( φυσικά και δεν περίμενα ένας από τους καλύτερους μαθητές μου και χειριστές να πει όχι ) αλλά και ο Πολύδωρος ο ιπτάμενος μηχανικός που ήταν ερασιτέχνης πιλότος …καλά Καπετάνιε πάμε αλλά εσύ να καθαρίσεις όταν φτάσουμε.

Καταθέτουμε λοιπόν το σχέδιο πτήσεως για να φύγουμε το μεσημέρι και πηγαίνουμε στο κυλικείο να πάρουμε καφέ και ξαφνικά έρχεται ένας σμηνίτης από τη Μετεωρολογία ….μπορείτε να έλθετε στο τηλέφωνο … σας ζητούν από τον Πύργο.

Πάμε μαζί με τον Βασίλη, μιλάω  εγώ … στην άλλη άκρη αν δεν με απατά η μνήμη μου ο κος Αλεξόπουλος ….

-Καπετάνιε κατέθεσες σχέδιο IFR ;

-Μάλιστα

-Μπορείτε να πετάξετε IFR ; έχετε όλες τις πιστοποιήσεις ; νομίζω ότι απαγορεύεται.

Ο Βασίλης πετάγεται στο ελικόπτερο φέρνει την τσάντα μου βαρίδι-ασήκωτη  και ανεβαίνουμε στον Πύργο… επιδεικνύουμε τις κάρτες (πτυχία ΠΔΟ ) IFR , τον -10 ( το σκάφος κατάλληλο για IFR ) και κατά ευτυχή σύμπτωση το AIP που κι αυτό το κουβαλούσα στην πανάλαφρη τσάντα μου με την πρόσφατη διόρθωση …περί εγκρίσεως των IFR .

Μετά από όλη αυτή την διαδικασία λάβαμε την έγκριση και μετά από λίγο  μετά την εκκίνηση πατούσα το press και εξέπεμπα το παρακάτω σήμα …

PARADISI  THIS IS ECHO SIERA SIX FIVE FOUR REQUEST IFR CLEARΑNCE …

Μέχρι να λάβω δια ασυρμάτου την έγκρισή ( γιατί ερχόταν από την Αθήνα ) ένιωθα όπως όταν ήμουν μαθητής-εκπαιδευόμενος και μετά την εξέταση αφού προσγειωθήκαμε ,ο εξεταστής μου ανάβει τσιγάρο ,σοβαρός κι αμίλητος γυρίζει και με κοιτάει και δεν μιλάει ,εγώ ξέρω ότι εκείνη τη στιγμή κρίνονται όλα κοιτάζω μπροστά δεν τολμάω να τον κοιτάξω και εκεί ακούω …. ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ …

, το τι απάντησα και το τι χαρά έλαβα  το φαντάζεστε … κάτι αντίστοιχο ένοιωσα  κι όταν ο Ελεγκτής μας έδωσε το Clearance.

Η πτήση αυτή σε ένα σημείο μεταξύ Μυκόνου-Νάξου ( το R19B ή RIPLI τώρα δεν ξέρω αν έχει αλλάξει όνομα) διεκόπη από IFR λόγω βλάβης(βραχυκύκλωμα μπαταρίας) και πραγματοποιήσαμε  προσγείωση στη  Σύρο όπου αντικαταστήσαμε την μπαταρία και συνεχίσαμε VFR για τον προορισμό μας.

Η θετική ανταπόκριση που είδα όταν ανέφερα την βλάβη (συνέχεια με ρωτούσαν αν χρειάζομαι βοήθεια ) ήταν τέτοια που με επηρέασε στην μετέπειτα διεξαγωγή των πτήσεων που έκανα και συγκεκριμένα αν δεν υπήρχαν επιχειρησιακοί ή άλλοι λόγοι για χαμηλές πτήσεις …τότε πάντα ψηλά και ει δυνατόν IFR.

Μιας και έκανα αυτή την αναδρομή αξίζει να αναφερθώ και στο τι συνέβη κατά την επιστροφή μου στη Βάση που είχε είδη ενημερωθεί ότι ερχόμενος από Ρόδο με IFR πτήση έπαθα βλάβη .

Με υποδέχτηκε ο Αξκός επιχειρήσεων ( του οποίου ήμουν και βοηθός ) και με κατσάδιασε… τρόπος του λέγειν γιατί έκανα του κεφαλιού μου… και με πάει στον Διοικητή τον Μήτσο Κ.

-Τι έγινε ρε , το έκανες … (ήξερε τη μανία μου για τις IFR ,τον είχα πρήξει ).

-Μάλιστα κύριε Διοικητά…

Σιγή …. Σκύβει και με κοιτά πάνω από τα γυαλιά του….

-Είχες κανένα πρόβλημα εκτός από την κωλομπαταρία…

-Όχι κύριε Διοικητά.

– Νίκο ( απευθυνόμενος στον προϊστάμενο μου στο Γρ. Επιχ/σεων) από αύριο οι εκπαιδευόμενοι στα όργανα θα κάνουν πραγματικά ραδιοναυτιλιακά ταξίδια (IFR) και όχι αεροναυτιλικά.

Αυτή η ιστορία που παραπάνω σας περιέγραψα και που είναι και η πρώτη IFR πτήση Ελικοπτέρων ( πολιτικών και στρατιωτικών )  στην Ελλάδα υπήρξε η αφορμή για την καλύτερη εκπαίδευση στην πτήση δι οργάνων  μια γενιάς χειριστών της Αεροπορίας Στρατού που κατά κανόνα μας έκανε εμάς τους εκπαιδευτές τους να νοιώθουμε υπερήφανοι για τους μαθητές που βγάλαμε .