ΤΟ ΠΡΩΤΟ “ΑΝΔΡΟΓΥΝΟ” ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

Πριν λίγες ημέρες, όταν στη βουλή γινόταν η συζήτηση για την ψήφιση των νόμων του νέου μνημονίου, όλοι εστίασαν την προσοχή τους στις “καρπαζιές” που έπεσαν μεταξύ του κ. Κασιδιάρη και του κ. Δένδια. Ως γνωστό, η προσοχή κατευθύνεται από την αντίληψη, και όταν αυτή υστερεί, η προσοχή εστιάζεται στα λιγότερο σημαντικά. Το ουσιώδες γεγονός που έπρεπε να εστιάσουν τα ΜΜΕ ήταν ασφαλώς άλλο…

Όταν ο κ. Λοβέρδος είπε στον κ. Τσακαλώτο ότι δεν φοραεί παντελόνια διότι δεν παραιτήθηκε όπως είχε υποσχεθεί σε περίπτωση που μειωθεί το αφορολόγητο, ο κ. Τσακαλώτος ουδόλως θίχτηκε για το γεγονός ότι του αμφισβήτησαν τον ανδρισμό του και την ανδρική τιμή του, αλλά στενοχωρήθηκε για κάτι εντελώς διαφορετικό. Αντί λοιπόν να κτυπήσει την γροθιά του πάνω στο βήμα της βουλής φωνάζοντας, «δεν σας επιτρέπω κύριε να θίγετε την ανδρική μου τιμή», αυτός είπε τα εξής απίθανα: «παρακαλώ πολύ επειδή μας παρακολουθούν και παιδιά των σχολείων από τα θεωρεία να μην λέτε τέτοιες εκφράσεις διότι οραματιζόμαστε μια κοινωνία όπου στην πραγματικότητα και στην γλώσσα, ό, τι είναι αρσενικό δεν είναι απαραιτήτως καλό και ό, τι είναι θηλυκό δεν είναι απαραιτήτως κακό»! Μπράβο στον κ. Τσακαλώτο διότι με αυτές, τις λίγο μάλλον ασυνάρτητες, φράσεις, συνόψισε όλη την θεωρία της Σχολής της Φρανκφούρτης.

Α. Ο αξιαγάπητος υπουργός δεν γνωρίζει ότι η λαϊκή έκφραση για την έλλειψη παντελονιών δεν υπάρχει για να μειώνει τις γυναίκες αλλά για τους άνδρες που συμπεριφέρονται ως γυναίκες;

Στα πεταχτά λίγη μουσική και τραγούδι μεταξύ σοβαρού και αστείου… για να λιγοστέψουν οι απουσίες μου.

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΚΛΟΙΟΣ»

Το σοβαρό

Δουλεύουν (μας) όλα τέλεια στο βασίλειο της Δανιμαρκίας πού΄χει «Δημοκρατία».
Γίνονται απεργίες στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ανελλιπώς, ακριβώς στο στόχο, για να ενημερωθεί η μάζα ότι λειτουργεί η «Δημοκρατία».

ΠΑΜΕ κι έρχονται οι πορείες και οι χοροί διαμαρτυρίας, με μαντήλες, κράνη και καπνούς ακριβώς στο κέντρο της πίστας για να βλέπει η μάζα από τα «τηλεθεωρεία», ότι λειτουργεί η «Δημοκρατία».

Εντάξει ανθρωπάκο μου κοιμήσου ήσυχος, δρέψε τους καρπούς της πίστης σου, υπάρχουν «κάποιοι» εκεί μέσα-έξω που «φροντίζουν» για σένα, μη ξεχνάς άλλωστε πως έχουμε «Δημοκρατία»!

Δεν υπάρχει πια «Γερμανός Καραβαγγέλης» δεξιά ούτε «Kωνσταντίνος Σπέρας» αριστερά, απέμειναν μονάχα τα μπουλούκια να κάνουν «αρπαχτές» στο σανίδι της «Δημοκρατίας»!

Αδαής όποιος πιστεύει ότι υπήρξε ποτέ στην ιστορία Δημοκρατία μετά τον Σόλωνα και τον Κλεισθένη, αφελής όποιος πιστεύει στην Αθηναϊκή «Δημοκρατία» του  Περικλή και πίθηκος όποιος παπαγαλίζει την «άμεση Δημοκρατία» τους.

Rory Gas

Η Μουσική και το τραγούδι

Το Αστείο

 

Φαίνεται νά χάθηκαν ὅλα;

Καλό Μήνα ,Καλή Άνοιξη,Καλή Πρωτομαγιά σε όλες και όλους .

Το άρθρο ανήκει σε μια παλιά μου φίλη ,στην Φιλονόη , δανεικό το πήρα και το ανέβασα ,πολλές φορές έχω γράψει παρόμοια κείμενα και ασπάζομαι απόλυτα το παρόν.

Σας συνιστώ ,όσοι έχετε χρόνο ,να επισκέπτεστε τον διαδικτυακό της τόπο και ιδίως να διαβάζετε τα κείμενα που υπογράφει η ίδια η Φιλονόη .

 

Φαίνεται νά χάθηκαν ὅλα;

Μέ μίαν πρώτη ματιά;
Ναί;;

Πράγματι… Ἔτσι φαίνεται.
Αὐτοὶ ποὺ μποροῦσαν καὶ ἤθελαν νὰ πολεμήσουν κουράστηκαν.
Αὐτοὶ ποὺ περίμεναν ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ πολεμήσουν γιὰ νὰ ἀποφασίσουν νὰ σηκωθοῦν καὶ νὰ παλαίψουν, κούρνιασαν.
Κι αὐτοὶ ποὺ γλεντοῦσαν εἰς βάρος ὅλων μας ἀσυδοτοῦν.

Σὰν νὰ τελείωσαν ὅλα λοιπόν.
Σὰν νὰ χάθηκαν οἱ μάχες πρὶν νὰ δοθοῦν.
Σὰν νὰ αὐτοπαγιδευθήκαμε ἕνα πρᾶγμα…

Κι ὅμως… Ἔτσι φαίνεται…
Δὲν σημαίνει πὼς εἶναι κι ἔτσι.

Χρηστός Ανέστη αλλά ΠΡΟΣΔΟΚΩ Ανάσταση Νεκρών

Ώρα για προβληματισμό και όχι για…ερωτήσεις ή αντιπαραθέσεις ! ;

Διευκρινίζω ότι αυτό το άρθρο δεν είναι για… ‘ ευαίσθητους ’ και εφησυχασμένους… ανθρώπους

****************************************************************************

Κυριακή 16 Απρ 2017,  Κως στο δωμάτιο ενός Ξενοδοχείου ακούω σχόλια για το πραγματοποιηθέν δημοψήφισμα στην Τουρκία  ,χθες τα μεσάνυχτα γιορτάσαμε την Ανάσταση του Κυρίου που συνεχίζει κάθε χρόνο να θέλει να μας σώσει αλλά εμείς  ….

Είθισται κάθε  χρόνο, μέρες σαν την σημερινή , να λέμε  Χρόνια  Πολλά  κτλ…Όμως,  εγώ θα ευχηθώ  αυτό που λέει  το Σύμβολο της Πίστεως …ΠΡΟΣΔΟΚΩ  Ανάσταση  Νεκρών…

Ό,τι έχω στο μυαλό μου το λέω, το γράφω ,το μοιράζομαι μαζί σας και οι μεν πεπαιδευμένοι αντιλαμβάνονται τι πολλές φορές κρύβεται στις παραβολές μου …  για δε τους λοιπούς πόσο πιο ευθέως να τους πω ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι η παιδεία. Αν αποκτήσουμε παιδεία τότε αυτή θα φέρει την επανάσταση .

Αυτήν την Επανάσταση την οφείλουμε στους προγόνους μας ,στους νέους μας αλλά και σ΄αυτούς που θα γεννηθούν ,την επανάσταση της Ελληνικής  συνείδησης.

Μου είπε κάποτε μια φίλη μου ότι όταν οι Αθηναίοι ρώτησαν τι να δώσουν στα παιδιά τους η Πυθία τους απάντησε το καλύτερο στο δεξί τους το αυτί και αυτοί αποφάσισαν να τους κρεμάνε ένα χρυσό σκουλαρίκι.

Κι εγώ αυτό κάνω τώρα με κάτι παλιά χρυσά σκουλαρίκια που έχω για σας φυλαγμένα.

Όλοι μας ,εκόντες άκοντες συμμετέχουμε αδιάκοπα σε μια περίπλοκη διαδικασία, ως θεατές – παρατηρητές ή ως εκτελεστές στα τεκτενόμενα του κόσμου. Υποτεθείσθω λοιπόν ότι κάποιος δεν είναι εκτελεστής αλλά απλός εκ του σύνεγγυς παρατηρητής .Τότε …..  και αυτός ο κοντινός παρατηρητής δεν είναι έξω από το πείραμα, αλλά συμμέτοχος σε αυτό, και επηρεάζει το αποτέλεσμα….  Συμμετέχει έστω και με την αδράνεια του σε ένα πείραμα  όπου τίποτε δεν είναι δεδομένο,σε  ένα κόσμο γρίφο-πρόκληση, για ένα γερό Νου αλλά και μια Ζωντανή καρδιά.

Τίποτα δεν είναι τόσο σοβαρό όσο φαίνεται ,τίποτα δεν είναι πραγματικό εκτός ….. αν αυτό παρατηρείται από μακρυά, έξωθεν χωρίς τον επηρεασμό της εγύτητάς του….. και το σπουδαιότερο είναι ότι αν σταματήσουμε να το παρατηρούμε …. χάνει και την αξία του και αποδεικνύεται ότι πράγματι δεν ήταν τόσο σοβαρό όσο φαινότανε , δηλαδή εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε τον ίδιο κόσμο μας  . Τουλάχιστο σε ότι με αφορά ισχυρίζομαι ότι δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια αφού δεν παρατηρώ μόνο τον φυσικό κόσμο απ΄έξω ,είμαι μέσα σε αυτόν , συμμετέχω σε αυτόν. Έχω 5 αισθήσεις όπως οι περισσότεροι κι αυτές δεν είναι χωρισμένες από αυτό που ίσως υπάρχει εκεί έξω…. Και συνεχίζω όπως οι περισσότεροι που είμαστε σε μεγάλη αδράνεια να ΜΗ θέλουμε κατά Νεύτωνα την αλλαγή κατάστασης όσο κι αν είναι δραματική όσο κι αν είναι ανυπόφορή για ν μη χαλάσει ή ηρεμία της αδράνειά μας. Έχουμε γίνει μέρος του πειράματος με ή χωρίς την θέλησή μας δεν έχει σημασία κι αυτό το γνωρίζουν αυτοί όπως κι εγώ  ότι έχω εξαρτηθεί αμοιβαίως όπως και οι περισσότεροι και δυστυχώς τα πάντα αντλούν την υπόστασή τους από αυτήν την αμοιβαιότητα ,αυτά σαν μια μικρή εισαγωγή και …

….τώρα το πρώτο από τα σκουλαρίκια – στολίδια με τα οποία θα σας δελεάσω και που σας τα χαρίζω το είχε η Λόλα ,είναι η … Λόλα , που κάποτε σας είχα ρωτήσει …
Τη Λόλα την ξέρετε;

Τίτλοι Τέλους για την Τσαμπίκα

Γεννήθηκε στις 16 Φεβ 1922.

Γέννησε το πρώτο της τον γιό ,το Κώστα , στις 17 Φεβ 1945  .

Ο Κώστας έφυγε νωρίς ,σημείο σταθμός στη ζωή της Τσαμπίκας .

Αμέσως αρχίζει να αισθάνεται ότι μια πίεση την πλακώνει στο στήθος ,δεν μπορεί να εκφραστεί και συνεχώς ρωτάει που είναι ο Κώστας.

– Ο Κώστας πήγε μακρινό ταξίδι στην Αμερική … ησυχάζει για λίγο ,η ερώτηση επαναλαμβάνεται ,γίνονται ερωτήσεις πολλές και οι απαντήσεις ίδιες.

Αρχίζει σιγά σιγά να ζει σε ένα δικό της κόσμο , ευτύχημα το λένε μερικοί διότι έτσι δεν αισθάνεται την απώλεια του παιδιού της.

Ζει ξανά τα παιδικά της χρόνια ,νομίζει ότι κρύβεται από την μάνα της στον  ασχινό (ο σχίνος στην Μονολιθιάτικη ντοπιολαλιά ) ή θέλει με το αυτοκίνητο να βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση διότι έτσι πιστεύει ότι γυρίζει στο σπίτι της που είναι μακριά .

Βόλτες με το αυτοκίνητο ατέλειωτες ….

– Εσύ σαι καλό παιδί ,ανύπαντρος είσαι ;

-Ναι ρε Τσαμπίκα .

– Και γιατί δεν παντρεύεσαι να νοικοκυρευτείς ;

– Θέλω μία ,αλλά δεν μου την δίνουνε .

– Πες μου ποια είναι να πάμε να την ζητήσουμε ;

– Μα θα μας την δώσουνε ;

– Βέβαια …βέβαια , ποιά είναι ;

– Η κόρη σου …

Το παραπάνω σενάριο, με ελάχιστες παραλλαγές, παίχτηκε πολλές φορές ,  ως προς την πάντα αρνητική έκβαση του σεναρίου η απάντηση ήταν είτε με διπλωματικό τρόπο … μα η  Μαιρήτσα είναι μικρή ,πάει σχολείο …. Είτε απότομη και ευθεία …. για τα μούτρα σου την έχω …

Λίγο αργότερα η Τσαμπίκα μπαίνει σε μια βάρκα ,η βάρκα είναι δεμένη με ένα κάβο ,το πέλαγος μπροστά της ήρεμο αλλά με θολή ατμόσφαιρα .

Μάταια προσπαθούμε, για καθαρά δικούς μας εγωιστικούς λόγους να την επαναφέρουμε .

Ελαχίστη επαφή με τη πραγματικότητα , μόνο όταν της τραγουδάμε το ….Mamma son tanto felice ,Perché retorno da te ….  ή το ….Άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα …ανήμπορη πια καθισμένη στο κρεβάτι κουνάει τα πόδια της στον ρυθμό και προσπαθεί να αρθρώσει χωρίς επιτυχία τους στίχους .

Η έστω και στοιχειώδης αυτή επικοινωνία σιγά σιγά χάνεται .

Η Τσαμπίκα κόβει τον κάβο που δένει την βάρκα ,λυτρώνεται ,η βάρκα όλο και ξεμακραίνει, μα κοιτάξτε καλύτερα δεν είναι μόνη μέσα στη βάρκα ,είναι και ένας άντρας τιμονιέρης στην βάρκα .

Είναι ο Κώστας που έφυγε για την Αμερική στις 29 Μαρτίου 2004 και ώρα 10:30 και επέστρεψε μετά από 13 χρόνια την ίδια μέρα και περίπου την ίδια ώρα ,σήμερα στις 29 Μαρτίου 2017 και ώρα  09:30 να πάρει και να συνοδεύσει την μάνα του ,στο μακρυνό της ταξίδι.

Τσαμπίκα μη ανησυχείς ,εκεί θα είσαι καλύτερα ,θα είσαι με τον άντρα σου ,τον γιό σου ,τα αδέλφια σου ,τους γονείς σου , σε περιμένουν όλοι να τους πεις τα νέα , μεγάλη μάζωξη σου λέω, σε φαντάζομαι να αγορεύεις και υπερπληθωρική όπως ήσουνα ,είμαι σίγουρος ότι και εκεί θα τους καπακώσεις όλους.

Καλό Ταξίδι Τσαμπίκα.

Βλακοκρατεῖν ἐπὶ …βλακοκρατεῖν!!!

«Φωτιά» έχει πάρει η διαφημιστική καμπάνια των «δημοκραταράδων» Δημ(ί)ων της χώρας και των χρησίμων ηλιθίων τους να καλούν τους αφελείς ποπολάρους σ’ολόκληρη την Ελλάδα να εορτάσουν ανήμερα της Εθνικής Επετείου την
#ΏΡΑ_ΤΗΣ_ΓΗΣ ακολουθώντας ακόμη μιαν Παγκόσμια σαχλαμάρα αγελοποιήσεως των μαζών στο Νεοταξικό Σκοταδισμό.

Στην «δημοκρατία» τους, περί του αντιθέτου βέβαια, δεν ομιλεί κάποιος εκ των επιφανών…
…αντιθέτως, οι σιτιζόμενες απο το αίμα των φορολογουμένων βδέλλες, αυτοβούλως θα κατεβάσουν τους διακόπτες όλων των Δημοσίων κτιρίων και Ιστορικών Μνημείων ανά την Επικράτεια καλώντας τους αφελείς να ακολουθήσουν -και αυτή την φορά- το Παγκόσμιο πρόσταγμα στέλνοντας δήθεν, έτσι λέει ένα συμβολικό μήνυμα σε αυτούς οι οποίοι δημιούργησαν την ίδια την καμπάνια.

Την ίδια στιγμή… Η Παγκόσμια Βιομηχανία του Καπιταλισμού, πλημμυρισμένη -όπως πάντα- αριστερών «ευαισθησιών» και multi-culturalismo συμβολικού ακτιβισμού, ευχαριστεί τις υπάκουες στα νεοταξικά κελεύσματα υπερκαταναλωτικές οχλομάζες του Πλανήτη που κινούν την κρεατομηχανή της, συλλυπουμένη το Μαύρο Σκοτάδι των συμβολικών «αγώνων» της.

ΑΙΕΝ ΒΛΑΚΟΚΡΑΤΕΙΝ!
Οι νεκροζώντανοι Ακολουθούν τα Προστάγματά Σου.

Ῥῆγος Νικόλαος

Τέρμα οι Ευθείες …. Ζήτω οι Καμπύλες.

Μέχρι τώρα έχουμε δει αεροπλάνα να απογειώνονται καθέτως , αεροπλάνα … αόρατα ,όχι σε εμάς βέβαια παρά τις όποιες λόγω ηλικίας μειώσεις της όρασης αλλά στα ραντάρ .

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι οι κεντρικές γραμμές των διαδρόμων  προσγειώσεων ( runway ) και των  συνήθως παραλλήλων  τους  τροχοδρόμων  ( taxiway ) είναι ευθείες γραμμές όλη δε η ασφαλτοστρωμένη επιφάνεια είναι χωρίς κλίσεις .

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ως μόνο κύκλο στα … αεροπορικά … τον Κύκλο Κυκλοφορίας  Αεροδρομίου , φίλοι μου ξεχάστε αυτά που ξέρατε , τα πάντα υπό εξέταση ,τα πάντα μπορεί  να ανατραπούν , τίποτα δεν πρέπει να αποκλείεται…. Ναι τώρα μιλάμε για κυκλικό διάδρομο προσγείωσης.

Τι άλλο μένει να δούμε ακόμα ;

Can I Do It ‘Till I Need Glasses?

Ο τίτλος είναι από μια παλιά ταινία με light sex κωμικές καταστάσεις και σόκιν ατάκες για τα δεδομένα εκείνης της εποχής (τέλος του 70 αρχές του 80 ) ,στην Ελλάδα προβλήθηκε με τίτλο Μπορώ και Χωρίς τα Γυαλιά μου.

Μια επίσκεψη σε ένα φίλο με έκανε να αισθανθώ ότι για λίγο ο χρόνος γύρισε πίσω ,τότε που ότι κάναμε το κάναμε χωρίς γυαλιά ,σήμερα για λίγο  μύρισα αεροδρόμιο και πίστα και το ….  χάιδεψα  μετά από 30 χρόνια , όπως τότε …

Τώρα δεν ξέρω , με αρκετή προσπάθεια ίσως να τα καταφέρω πάλι … αλλά με τα γυαλιά μου .

ἆμες ποκ’ ἦμες ἄλκιμοι νεανίαι

Καλοτάξιδο να είναι και καλές προσγειώσεις να έχουν όλα τα πληρώματα.

Ἡ Ἑλλὰς μιὰ ἀποικία νέου τύπου.

Και ἀναρωτιέσαι,
γιατί, στή χώρα πού γεννήθηκαν τά ὑψηλά ἰδανικά,
σήμερα ὅλοι τείνουνε χεῖρες γιά δανεικά; Ἐπειδή ἁπλά
ἀπό τή Δελφική Ἰδέα τοῦ Σικελιανοῦ καί τῆς Πάλμερ,
εἶχαν ὁδηγηθεῖ στήν ἰδέα τοῦ Cayenne καί τοῦ Hammer.
Τη εικόνα του άρθρου την έλαβα απόψε το βράδυ στο mail από φίλο , σαν εικόνα δεν την είχα ξαναδεί ,γνώριζα όμως ότι η εργατικότητα των Ελλήνων δεν έχει σχέση με την εντύπωση που έχει καλλιεργηθεί σε ορισμένες ξένες χώρες και προς επίρρωση αυτού παρακαλώ να ανοίξετε το link ( https://stats.oecd.org/Index.aspx?DataSetCode=ANHRS  )για να δείτε ότι η εικόνα επιβεβαιώνεται πανηγυρικά όχι μόνο για το 2015 αλλά και για όλα τα προηγούμενα χρόνια (από το 2000 συνεχώς μέχρι και το 2015 ) …. και η προπαγάνδα συνεχίζεται.

Ὅλοι ζοῦνε δίχως τὴν παραμικρὴ ὑποψία,
ἐνῷ ἡ ἀρρώστια ἔχει ἀρχίσει νὰ μᾶς τρώει τὸ πόδι.
Θὰ εἶν’ ἀργὰ ὅταν θ’ ἀνακαλύψουν τὴν συνωμοσία.
Θὰ εἶν’ ἀργὰ ὅταν θὰ βρισκόμαστε στὸ ξόδι.
Από πολύ παλιά είχα τις αμφιβολίες μου  …  και σε κάποιο άρθρο μου ,πολύ παλιά , σε μια κατά φαντασία συνομιλία με την Σωτηρία Μπέλλου είχα γράψει ….

….Πιστεύω λοιπόν ότι ζούμε κάτω από μια ιδιόμορφη δικτατορία ,τη δικτατορία του κέρδους.

Η έξωθεν εικόνα μας αλλά …πως εμείς την βλέπουμε ;

Σήμερα το μεσημέρι επιστρέφοντας στο σπίτι άκουσα στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου ένα τραγούδι το οποίο είναι και η αφορμή για το σημερινό άρθρο του ιστολογίου .

Όταν κοιτάς σε ένα καθρέφτη, βλέπεις το πρόσωπό σου εκεί.Βλέπεις ένα δεύτερο πρόσωπο από τη δική σου μεριά του καθρέφτη ή βλέπεις μια εικόνα σε συνθήκες χώρου και χρόνου ;

Μπορείς να κοιταχτείς σ΄ένα καθρέπτη και να δείς τον εαυτό σου χωρίς την όποια στολή ή εξουσία ή την οικονομική επιφάνεια που σε περιβάλει ,χωρίς μπιχλιμπίδια ,χωρίς όλα τα έσχες σου ασχέτως με τα πόθεν ;  

Θα μπορούσα εύκολα να πω ότι δε βρίσκω κάποιο πρόσωπο εδώ να αντιπαρατίθεται στο πρόσωπο του καθρέφτη. Είμαι εδώ για την εκεί εμφάνισή μου. Εκεί, πίσω από το γυαλί βρίσκεται η ανθρώπινή μου εμφάνιση· σε αυτή τη μεριά του γυαλιού, προς τα εδώ, βρίσκεται η ιερή μου πραγματικότητα. Είμαι και τα δυο. Έχω αυτό το πρόσωπο και είμαι επίσης αυτή η πραγματικότητα. Το εκεί πρόσωπο είναι μια εμφάνιση του Ενός που είμαι – εδώ.

Εδώ είμαι Εγώ και προσπαθώ να ταυτίσω την εικόνα του κατόπτρου με μένα ,στα άρθρα μου αναγνωρίζω τις ευθύνες μου ,αισθάνομαι την ευθύνη μου στις όποιες επιβλαβείς για το σύνολο ενέργειές μου ,αποφάσεις μου, απολαβές μου.

Αισθάνομαι το χρέος μου προς την Ελλάδα ,την χώρα μου και ακόμα της οφείλω πολλά .

Βλέπω ή προσπαθώ να δω γυμνό τον εαυτό μου και τα μόνα μου εφόδια που έχω σε αυτή την διαδικασία είναι το τι νομίζω ότι γνωρίζω και τι γνωρίζω ότι έχω μέχρι τώρα πράξει ως μέλος της κοινωνίας και ως Έλλην Πολίτης  .    

Εδώ : Είμαι πραγματικά και το πώς και τι είμαι το γνωρίζω μόνο εγώ ,  εκεί είναι η εμφάνισή μου ,εκεί είναι η εικόνα μου που προβάλλεται στους άλλους ,στο fb στα blogs και στα άλλα social media κλπ με ή και χωρίς την θέλησή μου …. Δεν γνωρίζω αν η ταύτιση που προανέφερα και την οποία αγωνιώ να επιτύχω έχει αποτέλεσμα.   

Είναι έτσι και για σένα; Πού είναι το πρόσωπό σου; Εδώ ή εκεί;

Κοίτα το πρόσωπο στον καθρέφτη. Ας δούμε αν είσαι εσύ αυτό. Κοίτα κοντά, δες αν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου εκεί. Είναι ένα γνωστό πρόσωπο.

Είσαι πραγματικά εσύ;

Τώρα κλείσε τα μάτια σου. Τι εξαφανίστηκε;

Τι έμεινε;

Ποιος αντιλαμβάνεται το γεγονός ότι το πρόσωπο στον καθρέφτη εξαφανίστηκε; Με τι βλέπεις-αισθάνεσαι  ότι το πρόσωπο σου εξαφανίστηκε από τον καθρέπτη ; 

Τα παραπάνω γράφτηκαν όπως προανέφερα για ένα τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά, με τίτλο «ο καθρέφτης».

 Αξίζει να διαβάσετε πρώτα τους στίχους  και στη συνέχεια ακούστε το .

Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη

Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη

που μ’εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω