Κυριάκο τὸ νοῦ σου , ἡ Πατρίδα δέν ἔχει τίποτα ἄλλο νά δώσει.(update 2Aug2019 , 07:45 )

Φίλες καί φίλοι , ἔχοντας καιρό νά ἀσχοληθῶ μέ θέματα πού ἅπτονται της ἐξωτερικῆς πολιτικῆς καί της ἄμυνας καί καθώς το ἐξωτερικό περιβάλλον ἔχει ζεσταθεῖ ( ὄχι λόγω ἀνόδου της θερμοκρασίας ) καί ἐπειδή ἐκτιμῶ ὅτι ἡ Τουρκία τώρα ψυχογραφεῖ την νέα Κυβέρνηση της χώρας μας θεωρῶ σκόπιμο νά διατυπώσω ὁρισμένες σκέψεις μου .

Οἱ σκέψεις αὐτές ἀφοροῦν ἐνδεχόμενες προκλήσεις καί διεκδικήσεις της Τουρκίας ἐπί των Ἑλληνικῶν δικαίων .

Το ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι  :

Ἡ σημερινή μας ἡγεσία θά σταθεῖ στο ὕψος των περιστάσεων ἤ ὄχι ;

ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης  θά μείνει στή ἱστορία ὡς Ἕλληνας ,ὡς Ἕλληνας Πρωθυπουργός ἤ θά εἶναι ἕνας ἀκόμα πρωθυπουργός μιᾶς κάποιας κυβέρνησης της Ἑλλάδος .

Την ἀπάντηση θά την δώσει ὁ ἴδιος ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης καί ἡ κυβέρνησή του .

Ας δοῦμε ὅμως ἐγώ τί ἔχω εἰσπράξει ἀπό τίς ἀκολουθούμενες πολιτικές των προηγουμένων καί ἰδίως των ἐσχάτως ἀπελθόντων.

Φίλες καί φίλοι , ζῶ σέ μιά νησιωτική ἀκριτική περιοχή … ἀκίδα στο μάτι της Τουρκίας , ἀνέκαθεν ὑπῆρχε φόβος σέ πολλούς γιά την περίπτωση πού ἡ Τουρκία θά ἐπιχειρήσει εἰσβολή ἐδῶ ἥ ἀλλαχοῦ σέ μεγάλο ἤ σέ μικρό νησί του Αἰγαίου καί πάνω σέ αὐτό το θέμα θά ἐπιχειρήσω μία πολιτική προσέγγιση .

Δέν γνωρίζω ἄν ὄντως ὁ Τοῦρκος θέλει την ἀνοιχτή σύγκρουση ἤ ἔχει ψυχογραφήσει τους πολιτικούς μας ἡγέτες καί γνωρίζει την ὕπαρξη ἥ μή σθένους ἀντίδρασης .

Πάντως ἄν θέλει μόνο ὁ Τοῦρκος ἐνῶ ἐμεῖς μέ την πολιτική του κατευνασμοῦ ψάχνουμε διαρκῶς νά βρεθοῦν δικαιολογίες φυγομαχίας , ἀποκλείεται φυσικά νά γίνει πόλεμος,συνεπῶς κατά την ἄποψη μου ἐπέμβαση μέ την ἔννοια της εἰσβολῆς – ἀπόβασης κλπ δέν θά πρέπει νά την ἀναμένουμε κι αὐτό διότι οἱ Τοῦρκοι στοχεύουν στήν ὑποχωρητικότητα του δικοῦ μας Πολιτικοῦ Προσωπικού ,οἱ Τοῦρκοι δέν εἶναι ἠλίθιοι νά προκαλέσουν τον ἑλληνικό λαό μέ τόσο ξεκάθαρο τρόπο ,μέ μιά εἰσβολή ,μέ μιά ἀπόβαση .

Το ἑλληνικό πολιτικό προσωπικό ἀπό την μέχρι τώρα σύγχρονη μετά το 1974 παρουσία του ( μέ μικρές ἐξαιρέσεις ) ἔχει ἀποδείξει ὅτι νοιάζεται ΜΟΝΟ γιά την παραμονή του στήν ἐξουσία καί γιά τη διατήρηση των προνομίων του.

Το ἑλληνικό πολιτικό προσωπικό κατά το πλεῖστον εἶναι ψοφοδεές καί ἔχει μαῦρα μεσάνυχτα πάνω σέ θέματα στρατηγικῆς.

Οἱ ἄνθρωποι εἶναι σέ αὐτό το θέμα «ἄρρωστοι» (λίαν ἐπιεικῶς…)

To ὅτι δέν παραχωροῦμε σπιθαμή γῆς εἶναι παραμύθια γιά ἀφελεῖς – την εἴδαμε την ἀποφασιστικότητα τό 1974 μέ τό ἡ Κύπρος κεῖται μακράν ,την εἴδαμε την ἀποφασιστικότητα  το 1996 στά Ίμια, στίς πρόσφατες ἐπακουμβήσεις ,στίς πρόσφατες δηλώσεις τέως καί νῦν ἀρχηγῶν κομμάτων , στίς δηλώσεις περί μοναχοφάηδων ,περί συνεκμετάλλευσης ,ας πάραχωρήσουμε και κανα νησί … δηλαδή θέλετε πόλεμο ; κλπ.

Θεωρεῖ τη χρήση στρατιωτικῆς πυγμῆς ὡς ἀντίληψη μεμονωμένων ἀκροδεξιῶν πολεμοκαπήλων ἤ κατά το ΣΥΡΙΖΑικό λεξικό Στρατόκαυλων ,ὡς ἕναν ἀπεχθή ἀναχρονισμό .

Δυστυχῶς το Ἑλληνικό Πολιτικό Προσωπικό δέν ἔχει ἰδέα γιά το πώς χειρίζεται κανείς τίς ἔνοπλες δυνάμεις ὡς μέσο ἀποτροπῆς του πολέμου.

Φοβᾶται ὅτι ἐνδεχόμενος πόλεμος, ἤ ἀκόμα καί ἕνα θερμό ἐπεισόδιο μέ την Τουρκία, θά ἐπιφέρει αὐτομάτως πλήρη ἀνατροπή του πολιτικοῦ σκηνικοῦ, δηλαδή μία νέα Μεταπολίτευση ὅπως ἔγινε καί το 1974 μέ τα γεγονότα της Κύπρου – καί αὐτό θέλει νά το ἀποφύγει πάση θυσία.

Συνεπῶς γεννᾶται το ἐρώτημα ,ἄν οἱ Πολιτικοί μας ἔχουν δίκιο , ὅσον ἀφορᾶ τήν ἀκολουθούμενη πολιτική κατευνασμοῦ τῶν Τούρκων ,τότε τα χρήματα πού δαπανοῦμε ἐπί δεκαετίες γιά την ἐθνική ἄμυνα πᾶνε οὐσιαστικά στράφι διότι πολύ ἁπλά δέν ὑπάρχει πολιτική βούληση γιά χρησιμοποίηση των ὅπλων.

Στό Ταγκό χρειάζονται δύο … ἔτσι καί στο πόλεμο χρειάζεται νά ὑπάρχουν τουλάχιστον δύο ἀντίπαλοι πού νά θέλουν νά ἀντιπαρατεθοῦν ἐνόπλως καί νά εἶναι πρόθυμοι νά πολεμήσουν γιά κάτι πού θεωροῦν σοβαρό καί ἅπτεται της Ἐθνικῆς Ἀξιοπρέπειας.

Εἶναι φύσει ἀδύνατον τύποι σάν τον Στρατηγικοῦ Σχεδιασμοῦ Καρανίκα νά πάρουν ἀπόφαση γιά προσφυγή σέ ἀπάντηση μέσω των Ἐνόπλων μας Δυνάμεων ….. μέ ὅποιον τρόπο κι ἄν οἱ ἀπέναντι λεκτικά ἤ το ἀπευκταῖο ἔργω σέ προσβάλουν ἤ σέ ἐξευτελίζουν ….

Δηλαδή θά παραχωρήσουμε τα πάντα ὡς ἡττημένοι χωρίς νά πέσει ἔστω μία ντουφεκιά ;

Advertisements

Μια κούνια θέλω.

Μέ το Δημήτρη Μαραγκούλια εἴμαστε συνάδελφοι-συνυπηρετήσαμε στήν Ἀεροπορία Στρατοῦ.

Μέ το ἄρθρο του (….πρέπει νά ἔχεις γεννηθεῖ σέ χωριό γιά νά το νοιώσεις …. ) μέ ταξίδεψε διότι μου ζωντάνεψε εἰκόνες ἀπό χρόνο Παρακείμενο ἀλλά καί προβληματίζει ,ἴσως ἀρκετούς -ἐμένα ὁπωσδήποτε ,σέ χρόνο Ἐνεστῶτα .

Γράφει ο Δημήτρης Μαραγκούλιας

Μια κούνια θέλω. Ναι καλά ακούσατε… μια κούνια θέλω.
Κάτω από μια ελιά, μια κούνια με σχοινί και κουρελού , έτσι όπως μου την έφτιαχνε η μάνα μου στο χωριό.
Να καθίσω πάνω της και να αρχίσω να ανεβαίνω.

Να απλώνω τα πόδια για να πάω πιο ψηλά και το μυαλό να μη σκέφτεται τίποτα παραπάνω από το πως θα ακουμπήσουν τα πόδια το πιο ψηλό κλαδί.
Κουράστηκα να σκέφτομαι.

Κουράστηκα να τρέχω.

Κουράστηκα να απογοητεύομαι.

Κουράστηκα να αγχώνομαι.

Κουράστηκα όλοι να περιμένουν από εμένα…

Ένα καλοκαίρι παιδικό θέλω.

Τρεις μήνες διακοπές, με ποδηλατάδες , κόμικς στα κρυφά , καρότα , ντομάτες , αετονύχι στον κήπο και μπάνιο στα Τρίνησα με το τρακτέρ .

Ένα καλοκαίρι θέλω δίχως χρέη, άγχη και προβλήματα. Γίνεται;

“Δε γίνεται”, μου απαντά το alter ego μου.

Κι είναι αυτό που μισώ, εκείνο που δε λέει ψέματα ποτέ, εκείνο που δεν το βουλώνει ποτέ κι ας κάνω ότι μπορώ να το στομώσω.

“Μεγάλωσες” με κοροϊδεύει κι εγώ , αχ , αχ ,αχ πάλι αυτή η άρθρωση με τις καρφίτσες .

Δίκιο έχει γαμώ την πουτάνα μου.

«Εμπρός να τελειώνουμε με τους κακομούτσουνους !»

Γιατί επιτίθενται στην Δόμνα Μιχαηλίδου;

Μα, επειδή είναι γυναίκα, θα μπορούσαμε να πούμε, προσεγγίζοντας την υπόθεση σε πρώτο επίπεδο.

Αυτόν που ανέλαβε την ευθύνη για την εκφορά της επίμαχης φράσης—τον κ.Απόστολο Δοξιάδη—δεν τον ακούμπησαν. Η κυρία Δ.Μιχαηλίδου ήταν εύκολος στόχος.

Όμως αυτή η εξήγηση δεν αρκεί. Καλύπτει επιφανειακά το θέμα. Ας προσπαθήσουμε να το δούμε λίγο βαθύτερα.

Η κυρία Δόμνα Μιχαηλίδου διαθέτει έναν συνδυασμό χαρισμάτων που σκοτώνει κάθε Συριζαίο. Είναι νέα, μορφωμένη, όμορφη, χαμογελαστή. Είναι φεγγαρόφωτη.

Αυτή η παρουσία με αυτά τα χαρακτηριστικά κατεδαφίζει πλήρως το συριζαϊκό πρότυπο για τις γυναίκες, που το υποστήκαμε επί 54 μήνες.

Κατεδαφίζει πλήρως το πρότυπο που έχει η σύνολη Αριστερά για την γυναίκα.

Ως γνωστόν αυτός ο πολιτικός χώρος παράγει μιζέρια, θυμό, φθόνο, αγανάκτηση. Όλοι είναι «δυσκοίλιοι» και θυμωμένοι. Αγέλαστοι.

Γυναίκες και άντρες. Επιθετικοί, δεν έχουν να πουν μια καλή κουβέντα για κάποιον που δεν είναι ομοϊδεάτης τους.

Την αισθητική όλης αυτής της κατάστασης την είδαμε να απεικονίζεται στην απελθούσα βουλή. Σαγιονάρες, ταγάρια, αραλίκι στους καναπέδες, κακογουστιά.

Αυτοί οι άνθρωποι απεχθάνονται από την ιδεολογία τους κάθε τι που λάμπει, που παράγει πλούτο, που κάνει την ζωή των ανθρώπων καλύτερη και ευκολότερη.

Λένε πως αγωνίζονται για μια καλύτερη κοινωνία, αλλά τελικά θέλουν μια κοινωνία χαμηλού μέσου όρου. Έτσι νομίζουν πως διαιωνίζουν την κυριαρχία τους.

Και όλα αυτά στο όνομα της υπεράσπισης των κατατρεγμένων και καταφρονεμένων, τους οποίους βέβαια όταν γίνονται εξουσία είτε λησμονούν είτε καταδιώκουν.

Η μιζέρια έχει εισχωρήσει στο δέρμα τους. Είναι δεύτερη φύση τους. Προτιμούν ο Βοτανικός να παραμείνει ένας σκουπιδότοπος, παρά να ανεγερθεί ένα γήπεδο με το εμπορικό του κέντρο.

Η στάση τους υπαγορεύεται από τον φθόνο. Να μην βγάλει λεφτά ο επενδυτής και όλο το οικονομικό κύκλωμα που θα δραστηριοποιηθεί. Η δαιμονοποίηση του πλούτου.

Προτιμούν το Ελληνικό να στέκεται ακίνητο και να υπόκειται την φθορά του χρόνου, παρά η ανάπλαση του να μετατρέψει την περιοχή σε μια Ελληνική Ριβιέρα.

Γιατί μισούν την Ριβιέρα και ό,τι αυτή συμβολίζει.

Η ανηθικότητα αυτής της στάσης των αριστερών βρίσκεται στο γεγονός πως με την κοσμοαντίληψη τους, τελικά στρέφονται εναντίον των απλών πολιτών που δεν μπορούν να απολαύσουν και να χαρούν τις αναβαθμισμένες περιοχές. Τους καρπούς της ανάπτυξης.

Βέβαια, οι ηγέτες της Αριστεράς έχουν το «ηθικό» δικαίωμα να μένουν στο Μανχάταν ή σε πεντάστερα ξενοδοχεία του εξωτερικού.

Τα πούρα και η γκλαμουριά όταν αφορούν τους εαυτούς τους, δεν έχουν ταξικό πρόσημο. Αποκτούν, όταν αφορούν τους πολλούς.

Η κυρά Σούλα απ’ το πρωτόκολλο και η σφραγίδα της εξουσίας…

Του Strange Attractor

Μέσα στη γενικευμένη φόρτσα της νέας κυβέρνησης, η οποία μπήκε δυνατά (να τα λέμε αυτά), παρ’ όλο που διανύουμε μια συνήθως «νεκρή» περίοδο λόγω θερινής ραστώνης, άκουσα και πάλι για χιλιοστή φορά τα περί μεταρρύθμισης του δημοσίου τομέα.

Ήμουνα νιος και γέρασα, και αυτό το ακούω από εποχής… Ράλλη.

Γι’ αυτό και παραμένω επιφυλακτικός, αν και αυτή τη φορά ο Κυριάκος μοιάζει αποφασισμένος.

 

Μόνο που για να μεταρρυθμιστεί το δημόσιο δεν αρκεί ένας Κυριάκος.

Ούτε καν πολλοί Κυριάκοι.

Στο ελληνικό δημόσιο δεν κάνει κουμάντο ούτε ο εκάστοτε πρωθυπουργός, ούτε ο κάθε υπουργός, ούτε οι γενικοί γραμματείς, οι διοικητές, οι υπουργοί, οι υφυπουργοί, οι σύμβουλοι, και λοιποί…

Στο ελληνικό δημόσιο ανέκαθεν έκανε κουμάντο η… κυρά Σούλα στο πρωτόκολλο.

Ή αλλιώς η μάστιγα του δημοσίου…

Και η κυρά Σούλα δεν χρειάζεται να είναι ντε και καλά μια κυράτσα ή μια κακότροπη γεροντοκόρη, που κάποτε είδε φως και τρούπωσε σε μια θέση, και έκτοτε έχει βάλει σκοπό της ζωής της να βασανίζει τον απλό κοσμάκη, τον κάθε πολίτη, με το όπλο της σφραγίδας διά της οποίας ελέγχει τον μικρόκοσμό της…

Όχι… έτσι όπως έχει διαμορφωθεί ο δημόσιος τομέας δεκαετίες τώρα, κυρά Σούλα μπορεί να είναι και ο Μπάμπης ο αρρενωπός, που μπήκε με τηλεφώνημα ως αφισοκολλητής, ή ακόμη κι ο Ντίμης με τα πολλά πτυχία και τις ξένες γλώσσες που μπήκε μέσω ΑΣΕΠ.

Η κυρά Σούλα δηλαδή δεν είναι ένα πρόσωπο, αλλά ένας θεσμός.

Λυπάμαι πολύ μπαμπά !!

Τα Ναρκωτικά καί τίς ἐπιπτώσεις των (ἐπακόλουθο ὁ θάνατος ) ἀποφάσισα νά προβάλλω ἀπό το ἱστολόγιο σήμερα ,την μάστιγα της κοινωνίας μας ὅπως χαρακτηρίζεται .

Πέραν των μέτρων περιορισμοῦ καί ἐξαλείψεως των αἰτιῶν πού ὁδηγοῦν τους ἀνθρώπους στά ναρκωτικά ,ἀπαιτεῖται ἰδίως γιά τίς μικρότερες ἡλικίες ἐπαγρύπνηση ὅλων ,Κράτους μέσω των δομῶν καί ὑπηρεσιῶν του (Κατασταλτικῶν – Θεραπευτικῶν – Κοινωνικῶν- Ἐκπαιδευτικῶν κλπ ) ἀλλά καί κυρίως των οἰκογενειῶν .

Ἀφορμή γιά την ἀνάρτηση ἔλαβα ἀπό ἕνα γράμμα πού το ἁλίευσα ἀπό το διαδίκτυο ,εἶναι ἀληθινό καί το παλικάρι πού το ἔγραψε πέθανε λίγες μέρες μετά ἀπό ὑπερβολική δόση .

Νέοι καί νέες ἀλλά καί γονεῖς των ὁποίων τα παιδιά εἶναι σέ κρίσιμη ἡλικία ,διαβάστε το γράμμα πού ἀκολουθεῖ ,μή το προσπερνᾶτε .

Λυπάμαι πολύ μπαμπά  !!
νομίζω είναι η τελευταία φορά που θα έχεις νέα μου.

Ήρθε η ώρα να μάθεις την αλήθεια.η πρέζα με σκότωσε μπαμπά.

Γνώρισα τον δολοφόνο μου 15-16 χρόνων ξέρεις πως ήταν;ένας φυσιολογικός άνθρωπος με ωραίο ντύσιμο και φαινομενικά αλάνι.σιγουρα αλάνι διότι δεν έπινε.πλασαρε τον εαυτό του πολύ καλά κρύβοντας το ότι δεν έπινε.μου σύστησε το μελλοντικό μου τύραννο και δολοφόνο,τη πρέζα.

Προσπαθησα να τον διώξω να μην δεχτώ αλλά ο τύπος ήταν έξυπνος και βρήκε κάποια κενά μου και κάποιες αδυναμίες μου.το πρώτο χτύπημα ήταν στην υπερηφάνεια μου λέγοντας μου ότι δεν είμαι άνδρας.

Δε χρειάζεται να πω τίποτα παραπάνω.απλωσα το χέρι μου και πήρα μια διπλωμένη ζελατίνα.σιγα σιγά διαπίστωσα ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς το ναρκωτικό μου.στην αρχή ήταν όλα διασκεδαστικά και ένιωθα ανώτερος και από τον Θεό ακόμα.

Σημερα σε αυτό το νοσοκομείο αναγνωρίζω ότι ο Θεός είναι ότι πιο σημαντικό και ότι χωρίς την βοήθεια του δε θα μπορούσα να γράψω αυτό το γράμμα.

Μπαμπα η ζωή ενός χρήστη είναι απαίσια!! Και πρέπει να το πιστέψουν όλοι οι νέοι, δε μπορώ να κάνω τρία βήματα και κουράζομαι.

Ξερω καλά ότι δεν έμεινε καμία πιθανότητα να ζήσω.

Εχω μια τελευταία επιθυμία και σε παρακαλώ κάντη πραγματικότητα.

Θελω να μιλήσεις σε όλους τους νέους που ξέρεις και δεν ξέρεις να μη τολμήσουν και ακουμπήσουν για κανένα λόγο τα ναρκωτικά!

Σε παρακαλώ κάντο πατέρα πριν είναι αργά για αυτούς.

Συγχωρεσε με για το πόνο που σου προκάλεσα.

Αντίο αγαπητέ μου πατέρα.

.

sotiros.gr

Ὁ Καημός τῆς Ὡραίας Ἑλένης

Φίλες καί φίλοι ,στήν κατοχή μου εἶχε βρεθεῖ ,κι ἐγώ δέν ἐνθυμοῦμαι πόσα χρόνια πρίν , ἕνα dvd το ὁποῖο περιέχονται ντοκιμαντέρ – ταινίες μικροῦ μήκους πού ἀναφέρονται στήν πατρίδα μου την Λακωνία .

Στήν ἀρχή ὑπάρχει μιά ταινία μικροῦ μήκους , μὲ τίτλο « Ἀντιλαλοῦνε τὰ βουνὰ » πού ἀναφέρεται σέ ἕνα βουνό καί λέει ὅτι …..

…. Μιά φορά κι ἕνα καιρό, σ’ἕνα βουνό πού ζοῦσε τρία δισεκατομμύρια χρόνια καί εἶχε λίμνες, ποτάμια, δάση, λουλούδια, πουλιά καί χίλια μικρά ζωάκια, ἦρθαν κάτι τύποι μέ μπουλντόζες, ἄνοιξαν δρόμους μέχρι την κορφή του καί, ἀφοῦ ἔκοψαν δέντρα καί ἔκαναν ἀτέλειωτες πληγές στο σῶμα του, βάλανε μία τεράστια κεραία, 80 μέτρα, γιά νά ἐπικοινωνοῦν ὑποτίθεται οἱ ἄνθρωποι μεταξύ τους.

Το Βουνό ἀμέσως ἄρχισε ἕνα παραπονεμένο ἀμανέ καί ἄρχισε ν’ἀντιλαλεῖ μελαγχολικά γιατί κανείς δέ «μίλαγε» μαζί του.

Καί ἀμέσως μετά ἀκολουθεῖ « Τὸ χαμόγελο τῆς Ὡραίας Ἑλένης » ….πού θά σας ξεναγήσει ἡ ὡραία Ἑλένη πού περιτρέχει την Λακωνία ,τίς ὀμορφιές της ἀλλά καί τίς παραδόσεις της ….

Εἰκονίζονται καί γνωστά μου ἄτομα ἀλλά το κυριότερο στο γύρισμα του ντοκιμαντέρ ,στίς ἐναέριες λήψεις ,συμμετεῖχε ἕνας ἁγνός Ἕλληνας καί καλός μου φίλος πιλότος ,ὁ Δημήτρης Πρέτζας ὁ ὁποῖος ὡς ἀετός πέταξε πολύ ψηλά καί δέν βρίσκεται πιά κοντά μας.

Ἕνα μέρος ἀπό αὐτό το dvd εἶχε γυριστεῖ γιά την τουριστική προβολή της Λακωνίας πρίν ἀπό μερικά χρόνια ,θεωρῶ ὅμως ἀξίζει ἡ προβολή του τόσο πρός γνώση ὅσο καί πρός συμμόρφωση …. ὅσο κι ἄν οἱ ὑποδομές ἐσχάτως ἔχουν βελτιωθεῖ .

 Ἀρκετοί πιστεύω ἴσως το βλέπουν πρώτη φορά καί ἴσως αἰσθανθοῦν μιά κάποια ὑπερηφάνεια γιά τον τόπο μας ,γιά ἐσᾶς λοιπόν ἀλλά καί γιά την μνήμη του Δημήτρη ποῦ ἔκλεισαν δύο χρόνια ἀπό τόν θάνατό του το βίντεο πού ἀκολουθεῖ.

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ( 1927 )

Σέ πρόσφατη ἐπίσκεψη στο χωριό μου ,στο Ἕλος , ἀπό τον Κο Καρυτιανό Δημήτρη ,φίλο του ἀδελφοῦ μου ἐνημερώθηκα γιά ἱστορικά στοιχεῖα της Ἑλλάδας ἀλλά καί του χωριοῦ μου τα ὁποία ἀγνοοῦσα .

Μέρος αὐτῶν των στοιχείων περιλαμβάνονται στο βιβλίο πού μας παραχωρήθηκε … πρός φωτογράφηση μέ το κινητό – μιας καί δέν ὑπῆρχε scanner – καί ὁ χρόνος μας στο χωριό ἦταν περιορισμένος .

Ζητώντας την ἐπιείκεια σας γιά την κακή ἐμφάνιση των εἰκόνων , παραθέτω το βιβλίο ,ἔχει ἐξαιρετικά ἱστορικά στοιχεῖα ,μέ λίγη προσπάθεια ἴσως μπορέσετε νά το διαβάσετε .

Εὐχαριστῶ τον Δημήτρη γιά την παραχώρηση του βιβλίου.

10 Φεβρουαρίου 1980.

Τό πολυτονισμένο ἄρθρο πού ἀκολουθεῖ εἶναι ἀναδημοσίευση-συγκερασμός ἀντιστοίχων ἀναρτήσεων . Το Τέρας καί το Κουνούπι  εἶχε δημοσιευτεῖ την 17/07/2012 στο παλαιό μου ἱστολόγιο μέ μονοτονική γραφή καθώς καί της ἀνάρτησης – κοινοποίησης της στο FB μέ τον σχετικό σχολιασμό ὁμοίως με μονοτονική γραφή την 10 Φεβ 2015 .

 Καθένας μέ την τρέλα του κι ἐγώ μέ την ὀμπρέλλα μου καί ἐξηγοῦμαι ἐνῶ σήμερα εἶναι μιά μέρα πού συζητοῦνται σημαντικά θέματα γιά την Πατρίδα μας, ἐγώ θά ἀσχοληθῶ μέ τα δικά μου… πού κάθε ἄλλο παρά την ἐπικαιρότητα ἀφοροῦν.

Μιά φορά κι ἕνα καιρό λοιπόν ,μιά τέτοια μέρα , πρίν ἀπό 35 Χρόνια ….

Μά καί μόνο ἀπό τον παραπάνω ἀριθμό φαίνεται το πόσο μεγάλωσα ἄν καί δέν θέλω νά παραδεχθῶ ὅτι γέρασα…. στό παζάρι ὅμως τα ἄλογα τα κοιτάζουν στά δόντια !

Μέ αὐτό το πνεῦμα , ὅτι δηλαδή βρίσκομαι στήν 3η ἡλικία « θέλω » σέ ἐσᾶς τους νεότερους μου ἡλικιακά πρώην χειριστές της ΑΣ ἤ καί νῦν χειριστές (πού τυχόν διαβάσετε την παροῦσα ἀνάρτηση), χωρίς λόγω ἡλικίας νά μέ παρεξηγήσετε ,νά σας γνωστοποιήσω μιά ἱστοριούλα πραγματική πού ἔχει σχέση μέ το πέρασμά μου ἀπό την ΑΣ κι ἄν θέλετε διαβάστε την, προσπεράστε την ἤ κάνετε την delete ..

Στό κείμενο της καθ’ἑαυτοῦ ἱστορίας ἔχουν προταχτεῖ λίγες γραμμές ὡς εἰσαγωγή γιά ἕνα Α/Φ πού βλέποντάς το μέ ὁδήγησε νά κάνω αὐτή την ἀναδρομή στίς σκέψεις μου καί την 17/07/2012 νά τίς ἐκθέσω στο ἱστολόγιό μου.

…Καί ξαφνικά προβάλλει το Τέρας

Ὥρα 06: 15 περίπου σήμερα στο ὕψος της ταβέρνας Καλύβα στήν παραλία Ιαλυσού, πιστός στά ἰατρικά κελεύσματα περί περπατήματος παρατηρῶ τη θάλασσα καί την πόλη της Ρόδου καί ξαφνικά κάτι ἐξαιρετικά ὀγκῶδες παρουσιάζεται πάνω ἀπό το ΜόντεΣμιθ (outer marker beacon του ILS ) σέ κατολίσθηση καί μέ κατεύθυνση πρός το ἀεροδρόμιο Διαγόρας της Ρόδου.

Το Ἀεροσκάφος μέ χρῶμα σκοῦρο λαδί χωρίς ἐμφανῆ διακριτικά (ἐκτός κι ἄν ἦσαν μαῦρα καί δέν μπόρεσα νά τα διακρίνω ) μέ ἐντυπωσίασε γιά το πάρα πολύ χαμηλό ἐπίπεδο θορύβου του σέ σχέση μέ τον ὄγκο του.

Κατά την περιπατητική μου ἐκτίμηση ἦταν συμμαχικό προερχόμενο ἀπό Κύπρο, Μέση Ἀνατολή ἤ παραπέρα.

Δυστυχῶς μέχρι νά βγάλω το κινητό ἀπό την τσέπη δέν πρόλαβα νά το αποθανατίσω … ἀνφάς …. πάνω στο Λόφο του Μόντε Σμιθ πού ἔμοιαζε μέ θηρίο μέ τίς ἐλαφρῶς κεκλιμένες πρός τα κάτω πτέρυγες του νά σέ πλησιάζει καί πρόλαβα νά πάρω μόνο δύο φωτογραφίες ἀπό το προφίλ του.

Συνεχίζοντας το πρωινό μου περπάτημα σκεπτόμουν ὅτι πρίν ἀπό ἀρκετά χρόνια δέν ὑπῆρχε στήν Ρόδο οὔτε ILS οὔτε Radar προσέγγισης ,ἀλλά καί στά ἑλικόπτερα οὔτε gps εἴχαμε,οὔτε AFCS ἤ SAS ἤ αὐτόματους πιλότους….. εἴχαμε …μόνο τα χεράκια μας τα ποδαράκια μας το μυαλό μας καί την καλή σχεδίαση πού κάναμε ….

….. γιά Εὐθεῖες καί Γωνίες Jeppensen κλπ

καί ὄχι μέ σύγχρονους ἠλεκτρονικούς ὑπολογιστές…. καί δόξα τῷ θεῷ … πετούσαμε.

Ναί μιά φορά καί ἕνα καιρό δέν ὑπῆρχαν gps καί τα computers ἦταν χωρίς πληκτρολόγια καί γιά του λόγου το ἀληθές οἱ παράπλευρες φωτογραφίες

…Γιά νά γίνονται οἱ ὑπολογισμοί….ποιός τα θυμᾶται ἤ ποιός τα χρησιμοποιεῖ τώρα ;

Ἀλλά αὐτό εἶναι ἄλλο ἀντικείμενο,ὅπως ἄλλο ἀντικείμενο εἶναι καί το ἄν πρέπει ἀκόμα νά διδάσκονται ἤ ὄχι .

Ἦρθαν κι ἄλλες μνῆμες ἀπό πτήσεις καί γυρίζοντας σπίτι εἶπα νά γράψω μία πού καί γιά μένα εἶναι σημαντική …..

Πρίν ἀπό δύο καλοκαίρια καθ’ ὁδόν πρός την πατρίδα μου σταμάτησα στήν Πάχη Μεγάρων μέ σκοπό νά ἀνάψω ἕνα κερί στο ἐκκλησάκι του Προφήτη Ἠλία, ἐκεῖ συνάντησα ἕναν παλιό μου γνώριμο ἀλλά καί συμπατριώτη μου τον Χρῆστο Μ. Διοικητή των apache .

Του ζήτησα κατά την ἄποψη μου μιά μεγάλη χάρη … νά ψάξει ἄν ὑπάρχει το βιβλίο πτήσεων πρίν ἀπό … κρατηθῆτε … 30 χρόνια καί του ἔδωσα μιά συγκεκριμένη ἡμερομηνία την 10 Φεβ 1980.

Ὁ Λάκωνας « τελευταῖος Ρωμιός » του Hollywood

Τό πολυτονισμένο ἄρθρο πού ἀκολουθεῖ εἶναι ἀναδημοσίευση ἀντιστοίχου μέ μονοτονική γραφή τό ὁποῖο ἀναρτήθηκε στίς 24/02/2016.

Γνώριζα ἀπό παλιά την Ἑλληνική καταγωγή του ,δέν τον εἶχα ὅμως ἀκούσει νά μιλᾶ μέ τόσο πάθος γιά την Ἑλλάδα καί την γλῶσσα μας. Ἀναζήτησα στο διαδίκτυο πληροφορίες γιά τον Τέλη Σαβάλα ,βρῆκα ἀρκετά στοιχεῖα ,ἐπέλεξα μερικά καί το ἀποτέλεσμα … κείμενο καί video τα βλέπετε παρακάτω ….

 Ὁ Τέλης Σαβάλας (Ἀριστοτέλης Τσαβαλᾶς) (1922-1994) ὑπῆρξε ἠθοποιός του Χόλυγουντ καί ἔγινε παγκόσμια γνωστός μέ τη τηλεοπτική σειρά «Κότζακ». Ὁ «Ἕλληνας Γιούλ Μπρίνερ», ὅπως τον ἀποκαλοῦσαν, λόγω της ἀστραφτερῆς καράφλας του, δήλωνε παντοῦ καί πάντα ὅτι ἦταν Ἕλληνας.

 Ὅταν του εἶπαν νά παίξει τον ντετέκτιβ Κότζακ στήν τηλεόραση, ὁ μόνος ὄρος πού ἔθεσε, ἦταν ὅτι δέν ἤθελε νά ὑποδύεται τον Ἀμερικανοπολωνό ἀστυνομικό Κοτζάκοβιτς, ἀλλά τον Ἑλληνοαμερικανό Κοζακόπουλο.

Κάθε φορά πού τον ρωτοῦσαν ἄν μιμοῦνταν τον Γιούλ Μπρίνερ, αὐτός ἔλεγε: «Εἶμαι δύο πόδια πιό ψηλός, 25 χρόνια νεότερος καί πιό ὄμορφος ἀπό αὐτόν».

Γεννήθηκε ὡς Ἀριστοτέλης Σαβάλας στο Γκάρντεν Σίτυ της Νέας Υόρκης καί ἦταν το δεύτερο παιδί ἀπό τα πέντε του Νίκου καί της Χριστίνας Τσαβαλᾶ, Ἑλλήνων μεταναστῶν, μέ καταγωγή ἀπό τη Λακωνία.

 

 Ὁ Λάκωνας πατέρας του Νῖκος Σαβάλας (Τσαβαλᾶς) ἀπό τον Γέρακα Λακωνίας , εἶχε ἑστιατόριο καί ἡ μητέρα του Χριστῖνα το γένος Καψάλη ἀπό τα Ἀνώγια Σπάρτης ζωγράφιζε ὡς τα τέλη της ζωῆς της καθισμένη κατάφατσα στούς λόφους του Μπέβερλι Χιλς, πού ὅμως δέν ἔχουνε την ἀγριάδα του Ταΰγετου..

Ὁ Ἀριστοτέλης ξεκίνησε νά δουλεύει, ὅταν ἦταν 8 χρονῶν ὡς ἐφημεριδοπώλης καί γυαλιστῆς παπουτσιῶν. Ὅταν μπῆκε στο γυμνάσιο μιλοῦσε μόνο ἑλληνικά. Ἀποφοίτησε το 1942. Ὅταν τέλειωσε τίς ἕξη πρῶτες τάξεις του σχολείου, μιλοῦσε καλύτερα ἑλληνικά ἀπό ἀγγλικά. Ὁ Τέλης Σαβάλας μιλάει τη γλῶσσα μας καλύτερα ἀπό τον Σπύρο Σκούρα, τον Ἠλία Καζάν, τον Τζών Κασαβέτη, τον Τζώρτζ Τσακίρη.

Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ἄρχισε νά ἐργάζεται γιά το ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν μεταδίδοντας τη σειρά «Your Voice of America» καί μετά γιά το τηλεοπτικό κανάλι ABC News.

Αὐτό ἦταν καί το ξεκίνημά του στόν χῶρο της ψυχαγωγίας.

Ἔχω κι’αὐτή τη Σωτηρία καί δέν μ’ἀφήνει νά κοιμηθῶ.

Τό πολυτονισμένο ἄρθρο πού ἀκολουθεῖ εἶναι ἀναδημοσίευση ἀντιστοίχου μέ μονοτονική γραφή τό ὁποῖο ἀναρτήθηκε στίς 21/06/2010 , λίγο πρίν το τότε συνέδριο της ΝΔ ὑπό μορφήν συστάσεων πρός τον τότε Πρόεδρο της ΝΔ Ἀντώνη Σαμαρᾶ , ὁ ὁποῖος βεβαίως δέν μας ἄκουσε , το δημοσιεύουμε καί πάλι πιστεύοντας ὅτι παραμένει καί σήμερα ἐπίκαιρο. . .γιά τον νῦν Πρόεδρο της ΝΔ καί Πρωθυπουργό της Ἑλλάδας Κυριάκο Μητσοτάκη

*************************************************

Χθές βράδυ πέφτοντας ἀργά νά κοιμηθῶ καί ἐνῶ βρισκόμουν κάπου ὅπως λέμε μεταξύ ὕπνου καί ξύπνιου , ἀκούω μιά μπάσα βαριά φωνή

-..ΣΠΕΡΑ…

-Ποιά εἶσαι ; καί προσπαθῶ ν’ἀνάψω το φῶς.

– Ἂστο μή το βασανίζεις γιατί ἔχω τα χάλια μου καί δέν θά μέ γνωρίσεις.

-Κυρία Σωτηρία ,ἐσύ εἶσαι ; (ρώτησα σαστισμένος ) ἔτσι μου ἀκούγεται ἡ φωνή σου ; θέλεις κάτι ;

-Βάλε ἕνα λουλά νά γίνεται ρε μόρτη, ψῆσε κι ἕνα σκέτο, κι ἔλα κάτσε δίπλα νά σου πῶ….. Λοιπόν μου ἔστειλες πρίν ἀπό καιρό ἕνα γράμμα μ’αὐτό το πώς το λένε το διαολομέιλ …

-Κυρία Σωτηρία μή βλαστημᾶς ,ὄχι ὅτι εἶναι καλός ὁ διάολος ,ἀλλά ἄς τον ἥσυχο ,μή ἀρχίσει καί μας ταράξει στούς ἰούς …

-Ἐγώ δέν τα καταλαβαίνω αὐτά πού λές ,ἦρθα στο λίγο χρόνο πού μας ἀφήνουν γιά νά σου πῶ κάτι .

-Σ’ ἀκούω κυρία Σωτηρία

-Νά ρε παιδάκι μου ,σ’αὐτό το γράμμα πού μου»στειλες , γράφεις πάρα πολλά καί νά σου πῶ την ἀλήθεια βαρέθηκα καί δέν το διάβασα ὅλο.

-Ἄν σου πῶ ὅτι μου το εἶπαν κι ἄλλοι θά μέ πιστέψεις ;

-Δέν μέ νοιάζει τί ἄκουσες ἀπό ἄλλους ,ἄκουσε με γιατί δέν ἔχω καί πολύ χρόνο ,μου ἔγραφες λοιπόν γιά τον ψηλό.

-Ποιό ψηλό κυρία Σωτηρία, ἦταν τόσα πολλά ,πού νά θυμᾶμαι τώρα.

-Τράβα μιά τζούρα ἀπ’το λουλά νά ξελαμπικάρεις.

-Εὐχαριστῶ κυρία Σωτηρία ἀλλά ἄστο καλύτερα….ἔχω κόψει καί το κάπνισμα …